Vaak krijg ik de vraag: waarom wil je in een tiny house?
Deze vraag is logisch, het antwoord is veelzijdig.
Zoals een vriend van mij het omschreef ben ik slachtoffer geworden van de woningnood in Nederland. Na mijn studententijd bleek dat je voor een eenvoudig appartement binnen de sociale huurwoningen soms al 10 jaar ingeschreven moest staan. Dat ben ik niet.
Voor een appartement van €500 per maand moet je minimaal vier keer de huurprijs als salaris verdienen. Daar zat ik als starter niet aan.
Ik stuurde af in 2017. Eind 2017/begin 2018 ben ik op zoek gegaan naar een eigen woning. Al die websites vroegen toen om mijn onbelast inkomen uit 2017. Aangezien ik toen studeerde heb ik dus weinig geld verdient en dat leverde een bedrag rond de €7000 op. Dit is natuurlijk voor zo’n bedrijf een totaal niet ‘charmant’ bedrag om mee aan te komen.
En een hypotheek afsluiten?! Om heel eerlijk te zeggen heb ik dit nog nooit op durven Googlen……………..
Dit alles bij elkaar heeft geresulteerd dat ik 2,5 jaar antikraak heb gewoond. En antikraak wonen betekend dat je tijdelijk gebruik maakt van een leegstaand gebouw. Je hebt dus altijd een tijdelijke woning en vaak weet je nog niet voor hoe lang. Dat brengt erg veel onzekerheid met zich mee en dat betekende in mijn geval vaak verhuizen. Soms verhuisde ik vier keer in een jaar. Maar ook heeft het gehele anti-kraakwonen zo zijn charme, zo heb ik als juf zijnde in welgeteld drie schoolgebouwen gewoond. (Wat vooral vrienden en familie dan weer heel grappig vonden op verjaardagen: Juf Simone vind haar werk zóóóóóó leuk dat ze zelfs in haar eigen klaslokaal woont!) In sommige antikraakpanden moest ik soms 10 minuten moest lopen naar mijn wc…. Het wonen in een klaslokaal levert dan ook wel weer hele grappige taferelen op.
gehele woonlokaal
Nadat ik uit mijn vijfde antikraakpand moest i.v.m. de sloop trok ik het niet meer. En toen heb ik een tijd op een camping gewoond in een chalet. Ik stond ingeschreven bij mijn ouders (papa & mama: jullie zijn schatten!) en verbleef ik op de camping in een chalet. Tijdens de eerste lockdown zat ik midden op een natuurcamping eigenlijk ook in een Tiny House, dus dat was niet zo’n grote straf:
Op moment van schrijven woon ik op kamers. Het idee dat dit geen tijdelijke woning is is een hele verademing. Ik kan hier zo lang blijven als ik zelf wil. Joepie!!! En nu ben ik druk bezig met mijn eigen Tiny House.